#10 Vlucht

“San, zullen we die Citroën dan maar kopen, of niet?”
Ze antwoordt niet. Sanne, mijn vriendin, zit diep weggedoken in een lijvig cardiologieboek. Belangrijk voor haar baan. Het is zondagavond. Einde van het weekend dus, dan houden we het altijd lekker rustig. We zitten samen op de bank. Zelf ben ik ook aan het lezen. In Life, de autobiografie van Keith Richards. Wat een leven heeft die gast gehad. Het boek kabbelt een beetje voort in de nuchtere stijl die zo typisch is voor de gitarist. Maar ja, als je zoveel hebt meegemaakt hoef je niet uit te sloven. Of de dingen heel verfijnd op te schrijven. Het verhaal is toch wel opwindend. Als begeleidende achtergrondmuziek heb ik ook maar de Rolling Stones opgezet. “Now, you can’t always get you want,” komt er uit de luidsprekers. Het lijkt of Sanne me niet eens heeft gehoord. Door verontwaardigd te blijven kijken, hoop ik haar aandacht te krijgen. Aangezien dat niet lukt, wil ik mijn vraag herhalen maar op het laatste moment bedenk ik me. Wat maakt mij die auto ook uit. Zij heeft ‘m nodig voor het werk, niet ik.

Ik lees verder, gefascineerd. Dan gaat mijn telefoon. Het is mijn beste vriend. Toch twijfel ik of ik opneem. Weet niet zeker waarom. Misschien omdat ik geen zin heb om tien minuten aan de telefoon te zitten terwijl het eigenlijk nergens over gaat. Neem toch maar op.
“Hé man, hoe is het?”
Mijn vriend klinkt opgewonden. Of ik even kan praten. Hij heeft iets heel belangrijks te vertellen..
“Tuurlijk, tuurlijk, wat is er?”

Het moet ruim een kwartier later zijn als ik hem heb weggedrukt, klein half uur misschien. Nu heb ik Sanne’s aandacht wel. Ze kijkt me vragend aan, lief ook.
“Ik vertel je alles zo meteen,” stamel ik, “moet eerst even nadenken”.
En ik loop naar de keuken. Daar denk ik vol onrust na over wat ik net te horen heb gekregen. Wat me net is gevráágd. Of ik mee op reis wil. Een jaar lang! Met de jeep die hij van zijn opa heeft geërfd..
“Maar ik heb geen geld man,” riep ik uit, “en moet werken natuurlijk..”
“Nee hoeft niet,” zei hij. “Niet nodig. Ik heb het geld.. Mijn opa heeft me een kapitaal achtergelaten. Hoeveel het precies is weten we nog niet, maar tenminste een paar ton. En ik wil zo snel mogelijk op reis, met jou. Vrijheid man, …. Vrijheid!”
“Maar Sanne dan,” protesteer ik.
“Ah joh, dat komt wel goed. Dit doen we anders niet meer. Het Grote Avontuur. Rijden we eerst naar Oost-Europa, via Berlijn… Praag..”

Met mijn armen tegen het aanrecht sta ik licht voorover gebogen na te denken. Verschillende gedachten schieten door mijn hoofd. Maar terwijl ze achter me de keuken binnenkomt vraag ik me vooral af, “En Sanne dan?”

Zeer kort verhaal, geschreven voor cursus Creatief Schrijven n.a.v. "Wat als"-opdracht