#8 Vijf sterren

Mensen die mij kennen, weten dat ik een groot liefhebber ben van recensies. Heerlijk dat simplistische oordelen in sterren. Ik ben een twijfelaar, maar met sterren geven heb ik dat niet. Blijkbaar is veel in het leven te vatten in één tot vijf sterren. Neem voetballers. Van Persie nog net vier, Messi duidelijk vijf. Dat werk.

#7 Literatuur over Netherland

Stelling: wat goed geïnformeerde buitenlanders over Nederland zeggen is per definitie waar. En dat niet alleen, in de regel heeft zo'n buitenlander weinig woorden nodig voor de waarheid. De persoon in kwestie moet wel deel uitmaken van de linkse elite. Of kerk zo u wil. Wat FOX News over Nederland te vertellen heeft, zoals dat onze dokters kinderen vermoorden, is bijvoorbeeld aperte onzin. Recentelijk ben ik echter weer twee voorbeelden tegengekomen die mijn stelling ondersteunen.

#6 Lowverslag (roes)

Onrustige nacht. Wakker. Yes! Biertjes uit de koelkast. Gys haalt spullen op. Chris achter het stuur. Als dat maar goed gaat. Fiets. Trein (eerste biertje). Bus. Lopen naar Kiss & Ride. Lopen richting ingang. Yes! De rijen vallen mee. Met T in de rij (tweede biertje). Zwart-witte bandjes. Wederom geen controles. Binnen! Camping 7. Clubbies staan er al. Joris had me al te pakken: er is nog plek zat! Tent (derde biertje). Fantastisch weer! Altijd hè!? Bammetje (vierde). Aan de wandel. Munten pinnen. 100.

#5 Lowlands Luistertips (deel 2)

Met nog twee weken te gaan voor Lowlands 2010 begint, is het tijd voor mijn volgende - en laatste - vijf luistertips. Ik moet zeggen: waar ik de vorige vijf zo uit mijn mouw schudde, is dat nu niet het geval. Ik heb me meer moeten verdiepen om tot deze vijf te komen. Ook is het blokkenschema inmiddels bekend. Dan is het uitkijken geblazen dat je smaak niet mede bepaald wordt door wat je dadelijk wel en niet live denkt te gaan zien. Een en ander enigszins overziend heb ik overigens de indruk dat het programma sterk bezet, avant-gardistisch en gevarieerd is. Zoals vorige keer aangestipt zijn de grote namen zelfs voor Lowlands-begrippen opvallend afwezig. Dit is zowel een zegen als een tekort, wat mij betreft vooral het eerste. Genoeg gezwets, dit zijn ze:

#4 Lowlands Luistertips (deel 1)

Het muziekprogramma van Lowlands 2010 is compleet. Sinds gisteren. Het is weer een prachtig onoverzichtelijk programma geworden, met dank aan de notoir user unfriendly Lowlands website. En zoals elk jaar klaagt menigeen over het gebrek aan grote en bekende namen. Minstens net zoveel mensen zeiken de klagers op hun beurt weer af, door hen eraan te herinneren dat je niet naar Lowlands gaat voor de grote namen. En zo is het! Als je grote en bekende bands en artiesten wil zien, dan ga je naar Werchter (zie mijn vorige blog!) of naar een concert in de Arena. Naar Lowlands ga je voor het waanzinnige aanbod van muziek uit alle genres en voor de bios met een nergens anders vertoonde sfeer - massaal juichen bij het laatste duel in Once Upon a Time in the West als Harmonica (Charles Bronson) zijn gezworen vijand Frank (Henry Fonda) neerknalt! En natuurlijk voor het fantastische feest dat gevierd wordt. Nederland op z'n allerbest.

#3 Rock Werchter 2010

Afgelopen weekend een fantastisch Rock Werchter meegemaakt. Van donderdag 1 juli tot en met zondag 4 juli gekampeerd onder lekker verkoelende bomen en tussendoor legio goede bands gezien. Hier mijn top 10 van de optredens:

#2 De Apartheid van Israel

Het debacle rond het hulpkonvooi van zes schepen dat onderweg was naar de Gazastrook maar door Israël met dodelijk geweld werd tegengehouden, deed me sterk terugdenken aan iets dat ik recentelijk ergens las of hoorde. Namelijk dat in Israël steeds meer rekening wordt gehouden met een “apartheidsscenario”. Daarmee wordt bedoeld dat Israël vanwege zijn huidige opstelling internationaal op termijn wellicht net zo geïsoleerd komt te staan als Zuid-Afrika tot twee decennia geleden met zijn apartheid. Dat denkbeeld snijdt volgens mij zeker hout.

#1 Kurt Vonnegut

Laatst een nieuwe schrijver ontdekt. Kurt Vonnegut. Wat een held. Timequake heet het boek waarmee hij bij mij doorbrak. Het boek is geschreven in 1997. Vonnegut liep toen al tegen de 75. Op de standaard (bijna) blanco pagina voor het boek begint, de “bedankpagina” zogezegd, staat “All persons, living and dead, are purely coincidental”. Prachtig. Nog voor het boek was begonnen, was ik al onder de indruk. In het boek kondigt Vonnegut zijn afscheid aan als romanschrijver. Vonnegut is voor mij derhalve begonnen waar hij voor zichzelf is geëindigd.