#14 Uit

Het is echt hout, geen laminaat, dat is direct duidelijk als je het appartement aanschouwt. Dikke, gebutste planken liggen al sinds jaar en dag strak tegen elkaar aan geschoven. Het donkere hout contrasteert stijlvol met de witte muren. Aan een massieve tafel, van hetzelfde soort hout als de vloer maar lichter van kleur, zit een man achter een gestroomlijnde witte laptop. Hij is bezig in een programma om foto’s te bewerken. Naast de computer ligt een fotocamera, van het type spiegelreflex, en er ligt een kabel die de twee apparaten met elkaar verbindt. De man staart geconcentreerd naar het scherm. Af en toe beweegt hij de muis en klikt iets aan. Van buiten dringt het geluid van een langsrijdende tram de kamer binnen.

#13 De Python

Ik moet een jaar of zeven zijn geweest. We zaten met het gezin in de auto: pap, mam, broer, zusje en ik. Het zou een lange rit worden, met als eindbestemming een verassing. Op de achterbank was het één en al opwinding. Ergens halverwege raadde mijn broer het: “De Efteling! Het is de Efteling hè!? Toch!?” Hij had gelijk en de auto ontplofte. “Jééééééh, jéééh! Het is echt waar toch pap, mam!? Het is echt zo, toch?” Mijn geluk kende geen grenzen. Mijn broer had Kaatsheuvel op de borden zien staan en ver was het inmiddels niet meer.

#12 Hardlopen

Taai om op zondag zo vroeg op te staan. Ik geloof dat het half acht was toen het alarm afging. Mijn vriendin moest werken, vandaar. Ik zit op de bank de krant te lezen en af en toe een beetje op mijn telefoon te pielen. Normaal hou ik wel van vroeg opstaan, maar het kost me deze ochtend moeite uit mijn slaperige toestand te geraken. Het warme water in de verwarmingselementen drijft de frisheid geleidelijk het huis uit. Ondanks dat ik al heb ontbeten, besluit ik toch nog wat uit de keuken te pakken. Ik eet een paar beschuiten met pindakaas en daarna nog een Granny Smith appel. Heerlijk, die sappige lichtzure smaak.