Afgelopen weekend een fantastisch Rock Werchter meegemaakt. Van donderdag 1 juli tot en met zondag 4 juli gekampeerd onder lekker verkoelende bomen en tussendoor legio goede bands gezien. Hier mijn top 10 van de optredens:
1. Muse > Vond ik op cd al lekker, maar ik had vernomen dat ze live echt het einde zijn. Hoge verwachtingen dus. Deze werden volledig waargemaakt! Wat een lekkere bombastische geluidsmuur. Oppepmuziek van de hoogste orde. "They will not force us / They will stop degrading us / They will not control us / We will be victorious / So come on!" Uit het nummer Uprising. Op CD gewoon een lekker nummertje, easy listening bijna. Live echter een enorm opzwepend strijdlied. Het concert voor zo'n 70.000 mensen was één van de betere dat ik ooit heb gezien. Wil Muse in de toekomst zeker nog wel een keer zien!
2. Phoenix > Franse (uit Versailles) heerlijke originele dancy rock. Vanwege hun super sterke plaat Wolfgang Amadeus Phoenix, die in 2009 de Grammy voor de beste alternatieve (wat dat ook moge betekenen) album kreeg, had ik veel zin om dit viertal te zien optreden. Op de zwoele vroege avond van de eerste dag overtroffen ze mijn verwachtingen tot het punt van ontroering. Jaja, tijdens de fantastische Rome heb ik stiekem een traantje weggepinkt. Van geluk: daar stond ik weer lekker op een zonnig festival met goede vrienden! "Rome, many tears have fallen here." Phoenix, zo ontdekte ik later, heeft overigens sterke links met Daft Punk en Air.
3. Delphic > Woont in ieder qua geluid en wellicht ook qua niveau in hetzelfde straatje als Phoenix. Misschien dat beide bandnamen daarom gerelateerd zijn aan de oude Griekse beschaving: beide bands bezitten tenslotte ook nog eens grote culturele waarde! De Engelsen mochten de Pyramid Marquee tent op derde dag van Werchter openen. Heerlijk easy-going-met-een-lekkere-beat en überdansbaar. Opvallend is de goede zang van de heren zangers van zowel Phoenix als Delphic, ook live. Delphic staat ook op Lowlands dit jaar: dan ben ik er dus weer bij!
4. Pearl Jam > Ik had geen idee wat ik van Pearl Jam moest verwachten. Elke dag stond het avondprogramma op de main stage van Werchter vol met gelikte acts als Rammstein, Green Day, Pink en Muse. Hoe zou Pearl Jam tegen deze shows gaan afsteken? Maar als afsluiter konden we niet veel meer van Pearl Jam verwachten dan ze brachten! Ze compenseerden meesterlijk voor alle overregie van de dagen ervoor. Pearl Jam kwam met een sterke en van authentieke set. Ze speelden heel wat nummers die ik niet kende, waaronder een aantal covers, maar de kwaliteit van zang en muziek droop ervan af. Lekkere gitaarsolo's ook!
5. De Jeugd van Tegenwoordig > Toen Watskebeurt een hit was, had ik niet direct iets met dit zooitje ongeregeld. Ik raakte nieuwsgierig naar de groep nadat ze hadden opgetreden op Lowlands 2008. Terwijl ik toen niet eens heb overwogen om hun optreden te bekijken, las ik in de recensies na afloop van het festival dat De Jeugd één van de absolute hoogtepunten zou zijn geweest. Hun show stond bol van de liefde. Op Pinkpop 2009 ben ik desondanks weer niet gaan kijken, maar bij deze editie van Werchter achtte ik de tijd rijp. En inderdaad een erg gave lekker Hollandse opening van Werchter 2010! Het thema dit keer: gekke geile bende!
6. LCD Soundsystem > Had hoge verwachtingen bij deze New Yorkse live dance act. Ben namelijk al jaren groot liefhebber van hun muziek. Het optreden was goed, maar wellicht net niet helemaal wat ik ervan had verwacht. Mooi was in ieder geval dat er louter echt liefhebbers aanwezig waren (aangezien Green Day tegelijkertijd optrad op de main stage) én dat het nummer Yeah werd gespeeld. Minder was dat het optreden wel wat langer had mogen duren!
7. Arcade Fire > Zeer muzikaal optreden van hoge kwaliteit. Net als op CD dus eigenlijk. De eerste vrouwelijke inbreng in mijn top 10..
8. Rammstein > Geen vrouwelijke inbreng bij de show van Rammstein. Wat wel? Veel testosteron en humor. Met als mooiste voorbeeld van het eerste de nep fan die op het podium in de fik werd gestoken en van het tweede de gigantische Duitse vlag die aan het begin van het optreden als een reusachtig tweede gordijn werd geopenbaard aan de tienduizenden toeschouwers. Als een bijna Nazistisch symbool toonde de vlag zich, nadat het voorste doek naar beneden was gelaten, korte tijd over de gehele breedte en hoogte van het podium. Zo begon het optreden even schokkerend als humorvol. Een en ander versterkt door de 4-0 overwinning die Duitsland die dag op Argentinië had geboekt in de kwartfinale van het WK. De show liet, mede omdat hij te kort duurde, wel een nasmaak achter van een zeer gelikte schnabbel.
9. Yeasayer > Yeasayers muziek is mij iets te langzaam en donkerdromerig. Maar dit was toch alweer de tweede keer dat ik de band live zag en wederom - en meer nog dan de eerste keer - overtuigde de band me. Met: originaliteit, kwaliteit en toch ook nog wel net vrolijkheid en dansbaarheid.
10. Florence + the Machine > Op de valreep gelukkig nog meer vrouwelijke inbreng. En Florence is een stuk confronterender feminien dan de twee vrouwen van Arcade Fire. Krachtige theatrale singer-songwriter-muziek. Niet helemaal mijn ding, maar live niet slecht.
Nu op naar Lowlands 2010! Ben al lekker aan het inluisteren en heb veel zin. Binnenkort volgt een eerste blog met tips voor het festival!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten