Taai om op zondag zo vroeg op te staan. Ik geloof dat het half acht was toen het alarm afging. Mijn vriendin moest werken, vandaar. Ik zit op de bank de krant te lezen en af en toe een beetje op mijn telefoon te pielen. Normaal hou ik wel van vroeg opstaan, maar het kost me deze ochtend moeite uit mijn slaperige toestand te geraken. Het warme water in de verwarmingselementen drijft de frisheid geleidelijk het huis uit. Ondanks dat ik al heb ontbeten, besluit ik toch nog wat uit de keuken te pakken. Ik eet een paar beschuiten met pindakaas en daarna nog een Granny Smith appel. Heerlijk, die sappige lichtzure smaak.
Niet veel later kleed ik me aan. Mijn badjas gaat uit en ik trek een korte broek en een shirt aan. Ik veter mijn schoenen stevig om mijn voeten. Ik doe een zweetbandje om mijn pols en schuif de huissleutel eronder. Buiten schijnt de zon uitbundig. Bijna meteen begin ik te rennen. Ongeveer een kwartier later ben ik bij het strand. Als ik de smalle, lage duinstrook over ben gerend, is de vloot zeilboten niet te vermijden. Met hun grote maagdelijk witte zeilen dobberen de plezierjachten niet ver de zee op. Ik ren rechtdoor het strand op, door het zand richting het oogstrelende wit. Bij de waterrand maak ik een bocht naar links. Het is vloed en ik ren verder pal langs de zee. De branding schuimt en schittert. De zon schijnt op mijn gezicht en de koele wind waait langs mijn nek. Ik prijs mezelf gelukkig.
Geschreven n.a.v. cursus Creatief Schrijven
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten